Początki siedleckiego szpitala miejskiego sięgają XVIII wieku. W roku 1793, z fundacji księżnej Aleksandry Ogińskiej powstał drewniany obiekt przy ulicy Starowiejskiej, w którym rozpoczął działalność przytułek dla ubogich, starców i kalek. Na stałe zatrudniony był tam lekarz. Obiekt zapoczątkował trwającą do dzisiaj tradycję lecznictwa stacjonarnego, udzielając pomocy wszystkim chorym. W 1832 roku rozpoczął działalność Szpital Miejski przy ulicy Starowiejskiej 15, składający się z pięciu oddziałów: chirurgicznego, wewnętrznego, położniczego, ginekologicznego oraz zakaźnego z pododdziałem gruźliczym. Gmach Szpitala był okazałą budowlą, będącą nowoczesną, jak na tamte czasy placówką medyczną, w działaniu zbliżoną do obecnie działających szpitali. Nadal jednak pozostał schronieniem dla biednych i chorych. W okresie międzywojennym stale unowocześniany i rozwijający się Szpital stał się placówką o znaczeniu regionalnym, świadczącym usługi dla chorych z powiatów: węgrowskiego, sokołowskiego, siedleckiego i łukowskiego. Podczas zawieruchy drugiej wojny światowej lekarze wywodzący się z siedleckiego Szpitala brali czynny udział w działalności szpitali polowych podczas kampanii wrześniowej, na frontach zachodnich w latach późniejszych oraz podczas wyzwalania ziem polskich w ostatnich latach wojny. W roku 1948 oddano do użytku „Dom Lecznictwa” przy ulicy Formińskiego z gabinetami: chirurgicznym, dentystycznym, ginekologicznym, internistycznym, fizykoterapeutycznym a także gabinety RTG i analityczne. Był to ważny krok na drodze rozwoju. Zakres usług świadczonych przez Szpital znacznie się rozszerzył. W latach sześćdziesiątych powstały kolejne poradnie rejonowe, specjalistyczne, przyzakładowa służba zdrowia oraz oddano do użytku budynek przy ulicy Bema, w którym świadczyła usługi medyczne wysoko wykwalifikowana kadra medyczna.
Poważne zmiany organizacyjne nadeszły wraz z uzyskaniem przez miasto Siedlce statusu siedziby województwa. 20 października 1975 roku decyzją Wojewody Siedleckiego został powołany Wojewódzki Szpital Zespolony, składający się z przychodni rejonowych, poradni specjalistycznych oraz Szpitala Miejskiego z budynkami przy ulicach Starowiejskiej i Bema. W 1979 roku przy Szpitalu uruchomiono laboratorium, punkt krwiodawstwa oraz aptekę, które w dużym stopniu poprawiły dostępność leków i usług Siedlczanom oraz zaszczepiły tradycję honorowego krwiodawstwa w naszym mieście. Rok 1989 to rok przeniesienia oddziałów szpitalnych oraz izby przyjęć do nowego budynku przy ulicy Starowiejskiej, gdzie znajduje się do dzisiaj. 23 grudnia 1986 roku, zarządzeniem Wojewody Siedleckiego Wojewódzki Szpital Zespolony przekształcony został w Zespół Opieki Zdrowotnej w Siedlcach, zaś 9 lipca 1998 r., w Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Siedlcach. W okresie ostatnich dwóch dekad XX wieku wykształcił się także obecnie pracujący zespół wysoko wykwalifikowanych specjalistów, często zauważanych na krajowym forum lecznictwa. Szpital służy niezmiennie pacjentom od wielu lat, lecząc kolejne pokolenia Siedlczan, a także mieszkańców województwa mazowieckiego przede wszystkim z powiatu siedleckiego i ościennych. Piękny budynek, postawiony przez miasto specjalnie dla siedziby Szpitala umila atmosferę chorym i cierpiącym. Jednak największą zaletą jest wspaniały personel, zgrany, w pełni profesjonalny zespół, który zawsze zrzeszał kwiat medycyny w Siedlcach, dla których Szpital był niewątpliwie ważnym etapem kariery zawodowej. Dzięki tym wszystkim składowym, usługi szpitala są na bardzo wysokim poziomie.
